خواب
و بیداری بدنبال
تاثیر و تاثرات شویی ها
در انبیا بودم که برخی روایات در ذهن بی پناه حقیر
مرور می شوند. خداوند دعاهای نوح درباره عذاب گناهکاران
را پذیرفت وقتی نجات فرزند دلبندش را می خواهد
نمی پذیرد. یوسف می گوید زندان بروم نه
سمت گناه. زندان رفت. زکریا می گوید
پیر و فرتوتیم و استخوانمان
خورده شده، فرزندی
بده که آبرو باشد.
یحیی را داد
و مریم
زمان وضع حمل
از کدام درد می ناله که
مرگ و عدم تداوم حیات را می خواهد؟
عدم تداوم حیاتش برابر شد با قطع نسلش، یحیی
هم که آبرو شد و نسلی تداوم نیافت.
قربونت برم اوس کریم عجب
حکایاتی داری .؟
محمد میگه
دوستی
من در دوستی خاندان،
وعترتمه و قرآن. خانواده دخترش فاطمه
را عترتش می خونه و عزتی هزار و اندی ساله
بهشون میرسه. خلاصه اون نوع روایت از همسران نوح
و لوط و فرزاندانشون یک طرف و این ظرافتها
طرف دیگه، یک مساله مطرح میشه:
اینکه انتخاب هر فرد از نبی گرفته
تا فرد عادی در جامعه و تقدیر
بخودش و انتخابش ربط داره
درسته،فرد درجامعه احاطه
و محدود شده ولی این
انتخاب خود فرده
که مطرحه و
نقش فرد
برتر از
نقش
اجتماعه و
تعیین کننده تر از هر چیز
شاید سکوت کتب مقدس همین
حکایات باشه و فهمیدن ها و کلنجار رفتن اذهان
پس جامعه حقوق بیشتری داره ولی
فرد نقش تعیین کننده تر و
مسئولیت بیشتر حتی
اگر محدود باشه در
سخت ترین
محدودیتها
فرد ,نقش ,جامعه ,تداوم ,زندان ,تعیین ,عدم تداوم ,تعیین کننده ,می گوید ,را می ,کننده تر
درباره این سایت